Cruceiro de capela asentado sobre
cuatro gradas de igual altura. El fuste está formado por una
sóla piedra y tiene en relieve la imagen de San Pedro, con
un
libro en la mano izquierda y las simbólicas llaves en la
derecha. La capilla consta de tres piedras lisas dentro de las que se
acoge una imagen de la Virgen con el Niño en brazos,
conservando
aún restos de policromía. El conjunto se corona
con
Jesucristo crucificado, con el paño de pureza anudado a los
dos
lados. Mide en total 4,46 metros y data del año 1673.
(Datos obtenidos de la APP del concello de Brión, con
autorización) |
Silvia Mariño envíanos
esta información: En esta parroquia hai un total de 9 cruceiros,
sendo este o único de capela. É a parte o
cruceiro datado
máis antigo de todo o concello de brión do ano
1673.
Atopase na parroquia de Viceso no lugar de Pousada. Estaba nun antigo
camiño sacramental, é decir que íase
da aldea para
a igrexa parroquial pasando por diante del. Na actualidade o
camiño non existe e hai unha estrada por detrás
del. Moi
preto atopamos outro cruceiro, pero sin
iconografía; cruz espida, e no medio da aldea outro.
Neste que estamos a tratar según contan os
veciños, pese
a non contar con mesa ou pousadoiro para os cadaleitos,
detiñanse os cortexos funebres a orar por o defunto.
Outra dato que temos deste cruceiro grazas a sabiduría
popular e
ás conversas cos veciños de Pousada é
que
tiña unha leira aforada; é decir que Pedro
Vazques e a
súa dona Dominga Vidal, quen mandaron e pagaron a feitura do
cruceiro da Goriña (alcume da súa casa)
deixaronlle
tamén unha leira, cos alugueiros, ou frutos producidos por
ésta serían logo invertidos no mantemento do
cruceiro,
limpeza e repintado, nalgunha ocasión pagabase unha misa....
Na
veciña parroquia do lado de Luaña no cruceiro das Dores ou do Quinteiro
situado en Vioxo cas esmolas dos donantes tiñaselle feito
misas,
e incluso festas... O outro cruceiro, o do medio da aldea
tamén
tiña unha leira aforada.
O cruceiro da Goriña ten a súa
plataforma formada
por catro chanzos, o último fai de sustituto da base. Del
nace
un fuste cuadrangular cas arestas cuadradas o comenzo e o final e
rebaixadas no tramo central (feitura moi común). Neste fuste
todas as caras agás unha constan de inscripcións,
non
todas son lexibles. Grazas a elas sabemos os nomes dos doantes e ano do
cruceiro. Pedro Vazques e Dominga Vidal, ano 1673. No medio do fuste e
do lado central ten esculpida unha figura; trátase de S.
Pedro,
nunha man porta un libro e na outra as simbólicas chaves;
sobre
a súa figura unha especie de dosel, advocación do
nome de
quen pagou a obra. Os restantes de capela do concello tiñan
a S.
Martiño de Tours.
O capitel só posue representación na cara central
que
é unha cara de anxo alada. Sobre este a capela sen
representación en ningunha das caras laterais. Dentro vemos
unha
virxen con manto e coroa, os rasgos son escasos e do roupaxe pouco se
pode decir; leva o neno en brazos, o máis destacable
é
que cunha man acariñalle o pé. Está
imaxe en
tempos estivo policromada, ainda conserva algún resto pero
escaso. Sobre a capela vemos a cruz con cristo baixo unha carteleira de
inri con pano de pureza anoado a ambos lados.
|
