| |
|
|
|
|
|
 |
Provincia: Lugo Municipio: Antas de Ulla Parroquia: Alvidrón (Santa María) Alvidrón
Coordenadas (WGS84):
|
|
 También puedes ver el mapa más abajo |
 |
 |
| Muchas gracias a A Ulloa en fotos por permitirnos usar sus imágenes | |||
 |
 |
 |
|
|
|||
 |
 |
 |
|
 |
 |
 |
|
| Fotos: Angel Luis Utrera | |||
| Cruceiro
muy similar a los de: Vilanova. Borraxeiros. Agolada. Pontevedra Atrio de Santa Comba. Agolada. Pontevedra |
| Ángel Luis Utrera Baza, en su trabajo titulado "Análise e comparativa de tres cruceiros de Agolada e tres da Ulloa da mesma autoría" nos ofrece la siguiente información sobre este cruceiro: | ||||
| Falamos de seguido do Cruceiro de
Alvidrón (Antas de Ulla). Situado a entrada da aldea, na mesma pista que vai cara Antas dende o lugar da Ponte Mercé, o Cruceiro de Alvidron, resulta posiblemente o mellor esculpido e perfecto dos cinco dos que nos estamos a ocupar neste artigo. Segundo o Dicionario Madoz; Albidrón (con b, aínda que actualmente o escribimos con V),Santa María, é unha freguesía da provincia e diocese de Lugo, Partido xudicial de Taboada e Concello de Antas de Ulla. Situado nunha terra cha, ventilada. Clima san . Nove casas distribuídas nunha aldea, cuxa igrexa é anexo da de San Xoán de Antas. Terreo medianamente fértil e regado polos derrames de varias boas fontes. Os camiños veciñais son malos o correo recíbese co de Antas. Destaca a produción de centeo, patacas e algúns outros froitos, así como a cría de porcos e gando. Hai un muíño fariñeiro. A súa poboación é de 40 veciños e 48 almas. Estamos ante un "Cruceiro de Parada", xa que inicialmente se atopaba no adro da Igrexa románica da aldea. A tradición indícanos que nos días de festa a procesión co Santo paraba diante do cruceiro para requirir a axuda das ánimas dos que morreran no pasado, para que intercederan polos enfermos. O seu fuste levántase sobre unha estrutura de pedra cadrada de forma octogonal que remata como todos eles nunha esfera estriada perfectamente definida con raias serpe formes divididas a metade por un reborde. A cruz ten por un lado o típico Cristo crucificado co seu Inri esculpido en forma oblicua no que destaca a desproporción entre cabeza lixeiramente inclinada a dereita, con cara alongada e ollos pechados e o corpo. Este detalle da cabeza inclinada incide xunto con outros detalles na miña suposición de que este Cruceiro sería o último da serie no tempo, xa que amosa un maior dominio da técnica por parte do mestre canteiro. Pé dereito sobre o esquerdo coma os outros os cinco, e mans cravadas nas que se esculpen con detalle os dedos. A imaxe do Cristo cubre a súa nudez na cintura cun velo estriado milimétrico moi marcado. Coroa perfectamente perfilada, e chama a atención o detalle con que está esculpida a barba do cristo e o seu pelo que se derrama sobre os ombros. Polo outro lado, a típica Dolorosa. A virxe María con manto con estrías e adornos que nas outras tallas das virxes non existen, que cubre a cabeza realzándoa e o seu corazón atravesado con sete espadas que se aprecian perfectamente. A imaxe apoiase sobre peaña sobresaíndo os pés pequenos por debaixo do manto na que se ten labrado a modo de ornato realzando o mesmo, e a man. Da consulta do libro de Fábrica que amablemente nos deixou consultar o Sr. Cura Párroco na actualidade, D. Xavier Dieguez, entresacamos o dato de que nos anos cincuenta do século dezanove, o cura párroco das parroquias Alvidron-Vilapoupre fora D. Pedro Blanco de Lamas. Segundo o traballo de investigación realizado sobre o libro de fábrica da igrexa parroquial de Alvidron, publicado por Francisco Xabier Louzao Martínez, no seu artigo sobre os Cruceiros de Antas de Ulla, no ano 1867 "píntase o cruceiro cun custe de 80 reais." tal e como detalla o Sr. cura párroco naquel momento D. Francisco Méndez Rodríguez, por certo tamén párroco de San Juan de Antas, que reflicte no libro de fábrica as contas de Cargo e Data da época, por un total de 384 reais. Podemos supoñer, aínda a risco de incorrer nun erro, que o cruceiro fora tallado e colocado no adro da igrexa anos antes, polo que se precisaba de novo pintura para realzar a súa policromía a data do mesmo ben puido ser arredor de 1825-30 como moito. Desafortunadamente desta policromía non se aprecia na actualidade ningún resto, desaparecendo totalmente. Segundo nos indicaron, nun principio este Cruceiro atopábase no adro da igrexa románica do século XII na que aínda se conservan algúns canzorros, con formas xeométricas e a porta principal de tripla arquivolta e arco de media punta. |
||||
|
||||
 |
El
Progreso, 20-02-2022, Cruceiros senlleiros da provincia de Lugo |
 |
Cruceiro
incluido en la obra "Os nosos cruceiros". Autor e ilustrador:
José M. Laredo Verdejo. Boreal - Xuntanza Editorial, 1993.
Vol. II, págs. 20-21. |
 |
 |
|
Comment
Form
is loading comments...
|
| |
