Provincia: Pontevedra Municipio: Agolada Parroquia: Merlín (San Pedro) Friufe
Coordenadas (WGS84):
|
||
También puedes ver el mapa más abajo |
Graciñas a AQUAM LATAM por deixarme usar as fotos e os texto do seu blog | |||
|
|||
|
|||
Fotos: Angel Luis Utrera |
Ángel Luis Utrera Baza, en su trabajo titulado "Análise e comparativa de tres cruceiros de Agolada e tres da Ulloa da mesma autoría" nos ofrece la siguiente información sobre este cruceiro: | ||||
Falamos agora do Cruceiro de
Marcelín (Agolada), que se alza no interior do Camposanto do
lugar de Marcelín e que foi trasladado alí
nalgún momento do tempo na década dos anos setenta do
pasado século dende o seu emprazamento orixinal ao campo santo
no que se atopa actualmente, xa que o Camposanto novo onde foi colocado
seguindo as instrucións do Sr. cura párroco naquela
época D. José Vilameá Calviño, (por certo
no sen a oposición dunha parte dos veciños do lugar de
Merlín), dende as proximidades da igrexa de orixe
románico, cuxo camiño marcaba e indicaba, nun cruzamento
de camiños coñecido como as eiras de Merlín, e que
segundo nos contaron os veciños de Marcelín fora
traído nun tractor, porque o Sr. cura pensaba que onde estaba
podía ser roubado, o mesmo que outros da propia parroquia, como
pasou co que estaba a entrada da aldea, ou como pasara con outros dos
arredores. A realidade é que a primeira sepultura deste Camposanto de Marcelín, data do ano 1979, e sabemos que en 1975 aínda estaba no seu lugar primixenio de Merlín, polo tanto foi trasladado entre 1976 e 1978. Dado que o seu emprazamento orixinal sería nas proximidades da igrexa románica de Merlín, podemos dicir sen medo a equivocarnos, que se trata dun cruceiro de encrucillada que indicaba o camiño a igrexa para os veciños de Marcelín, A Vila Grande e outros lugares. Como no caso de Santa Comba, destaca a cabeza inclinada do Cristo, sobre o lado dereito, co Inri rematando a cruz, que mantén a perna dereita sobre a esquerda como todos, sen que cheguen a distinguirse o detalle dos dedos do pé dereito. Cubre a cintura cun pequeno lenzo no que non se distinguen as estrías. Ollos pechados, e sen detalles morfolóxicos do peito, costelas ou mamelas. Semella unha escultura pouco perfeccionada, carente de pericia por parte do canteiro artesán. A maior diferenza que atopamos neste cruceiro cos outros radica precisamente na bóla esférica sobre a que se erguen as tallas e que neste caso é máis estilizada en forma esférica achatada con estrías e realces na metade da mesma, arriba e abaixo con idéntico debuxo de raias. Neste caso, a cruz non sae da bóla mesma, tal e como ocorre nos outros cruceiros, senón que se aprecia que hai un anaco de cruz dende a esfera á talla do cristo crucificado. A Virxe, cos ollos pechados, está menos perfeccionada na súa talla cá de Santa Comba e non ten os puñais cravados no corazón. Podemos observar os pés saíndo por debaixo do manto, pero non hai tarima no que se apoie a talla. O manto tamén está marcado por estrías, bastante máis traballado e cubre igualmente coa capucha do manto a súa cabeza. Moita da información que ten chegado ata nós sobre a historia pasada destes cruceiros e outros, resulta fundamental para coñecer o como e o porqué deles que permanece agochada nos coñecidos "Libros de fábrica". Ter a ocasión de perdernos entre as follas destes libros é tanto como ter acceso a datas, autoría, emprazamentos e custes. Coñecemos co termo de "Fábrica", á renda afecta para a conservación dunha parroquia ou igrexa, tanto para a súa construción como conservación, reparación e devir cotián no servizo ao pobo e as xentes, así como para o mantemento dos gastos de culto e investimentos en libros, ornato, retablos, imaxes e todo o necesario para o culto e servizo divino. Noutra acepción usábase o termo para explicar ás persoas a administración dos bens da igrexa, así como dos bens temporais mobles e inmobles e as rendas ordinarias ou atemporais que esta recibía, tal e como recolle o Dicionario de Dereito Canónico de Abbé Michel André de ao 1848. Estes libros de fábrica eran periodicamente revisados por un visitador, na maioría dos casos designado polo bispado da diocese correspondente, deixando constancia escrita dela no mesmo libro, así como de recomendacións, detalle de deficiencias e outras indicacións que recollía por escrito estes denominados "auto". Tal e como indica o investigador Francisco Xavier Louzao-Martinez, no seu artigo; Aproximación ós Cruceiros do Concello de Antas de Ulla. "..Resulta curioso como, a pesar das ordenes plasmadas na constitución do bispado de Lugo tocante a erección de cruceiros e cruces, no seu territorio, non se levará a cabo tal cumprimento, e de feito nos libros parroquiais nunca se recolle, a través dos visitadores, ningunha noticia ó respecto. Os cruceiros non se mencionan. Os que podemos datar están pagados polas fábricas parroquiais, sen ter constancia de exemplares custeados polas confrarías, como ocorre no veciño Monterroso. Tamén os propios párrocos podían financialos pola súa conta, pero de novo neste concello, non temos casos documentados." |
||||
|
Cruceiro
incluido en la obra "Cruceiros e cruces do nordeste da provincia de
Pontevedra", de Manuel Reimondez Portela, Diputación
Provincial
de Pontevedra, 1985. Pag 203 |
Comment
Form
is loading comments...
|
|