|
Cruceiro
incluido en la obra "ARQUITECTURA DE INTERMEDIACIÓN NO VAL DE
MIÑOR. CRUCEIROS E PETOS DE ÁNIMAS", de Antonio
Soliño Troncoso y María Xosé Pérez
González. Instituto de Estudos Miñoranos, 2019, pags
142-143
Parte del texto contenido en esta obra:
DATACION
Non temos datos. A cruz parece ter unha inscrición moi
erosionada no pau horizontal. Se nos deixamos guiar polo antigo
emprazamento, á esquerda do camino principal de acceso ao adro
vindo dende o cruceiro de Cancelo, xusto fronte á reitoral, e
polo tratamento formal tan similar ao citado cruceiro, quizás
proceda da segunda metade do XIX; en ningún caso anterior.
COMENTARIOS E LENDAS
O pedestal delata que este non é o primitivo emprazamento da
cruz. En realidade ocupa este lugar dende hai aproximadamente trinta
anos. Antes asentaba o varal directamente no banco corrido que baixo
peitoril pecha o adro polo vento norte. Concretamente no recanto que o
mencionado peche fai pouco máis a nacente do desembarco da
escalinata de pedra que sobe dende o barrio do Cancelo. O motivo do
traslado segundo din foi a ameaza que para os transeúntes da
estrada significaba a desequilibrada cruz incrustada no fuste. Este
desequilibrio acentuábase co costume de atarlle a un dos brazos
o extremo do arame que servia para que José, veciño e
sancristán xa desaparecido, empezara a tocar a campá a
primeiras horas da mañá. Ninguén achegou folclore
nin costumes.
(Páx 2 da obra: Autorízase a
reproducción de texto e fotografías sempre que se cite a
autoría e a fonte de procedencia.")
|