| |
|
|
|
|
|
 |
Provincia: Pontevedra Municipio: Gondomar Parraoquia: Chaín (Santa María) Cruceiro da Piedade. Lugar Pintor
Coordenadas (WGS84):
|
|
 También puedes ver el mapa más abajo |
 |
 |
 |
 |
|
|
| Foto de Alberto Costas | Foto: Isaac González | ||
|
|||
 |
 |
 |
|
Tipo de cruceiro: "de Crucifixo" (coa imaxe de Cristo na Cruz) Cruz latina, de sección cuadrangular. No anverso atópase a figura de Cristo crucificado, o pano de pureza (perizoma) está anoado á dereita Capitel cuadrangular Fuste (vara/varal) de sección circular Plataforma de dous chanzos. Sobre ela os que poderían ser os restos da cruz orixinal do cruceiro (substituída posteriormente pola actual), con Cristo e unha Piedade. |
|
Más información en Patrimonio Galego.net |
 |
Cruceiro
incluido en la obra "ARQUITECTURA DE INTERMEDIACIÓN NO VAL DE
MIÑOR. CRUCEIROS E PETOS DE ÁNIMAS", de Antonio
Soliño Troncoso y María Xosé Pérez
González. Instituto de Estudos Miñoranos, 2019, pags
214-219 Cruceiro da Santa Parte del texto contenido en esta obra: DATACIÓN Non temos datos da súa fundación. Atendendo a cuestións tipolóxicas e de estilo tales como a case inexistencia de capitel, o tipo de fuste, a erosionada representación de caveiras-monstro, o tratamento plano e adherido das representacions, a cara moi de nena da Virxe e o grao de desgaste que presenta todo o monumento, con mención particular para os chanzos da plataforma, pedestal e varal, pensamos poderia tratarse dunha obra de inicios do XVII. CONSERVACIÓN Na década dos setenta do século pasado, segundo parece, foron subtraidos dous grupos escultoricos que completaban o monumento dos que trataremos no seguinte apartado. Todo o conxunto, como xa anteriormente comentamos, presenta un avanzado estado de erosión -particularmente notable na plataforma, pedestal e varal- consecuencia moi probablemente da súa antigüidade e, tamén, do sometemento a sistemas de limpeza moi agresivos. Isto sucedeu na década dos noventa do século pasado, máis non debe equivocarnos. Igual sistema foi empregado ao mesmo tempo no seu veciño, o cruceiro do Adro das Merces, e nin o desgaste nina imaxe de antigüidade son equivalentes. O Cristo esculpido no anverso ten danos nas mans. COMENTARIOS E LENDAS Visitado O 12 de abril de 2007. No anverso, que mira cara á capela, aparece sobre o chanzo de maior altura un grupo escultórico pegado na base con morteiro de cemento que non é outra cousa que unha cruz doutro cruceiro, hoxe parcialmente mutilada, colocada coa Piedade å fronte. Isto casa coa idea, moi estendida na parroquia, de que aos pés deste monumento existía unha representación escultórica das Tres Marias, isto é, da Virxe Maria, María Magdalena, a de Magdala, e "a outra Maria" ou Maria de Betania, das cales só se conserva a da Virxe. Crese que as outras dúas pezas, María Magdalena e Maria de Betania, foran esculpidas de raiz mentres que esta terceira estaria sendo reutilizada. Actualmente o grupo que se conserva aínda mantén como anverso a representación dunha Piedade, segundo quedou dito, que coa man esquerda agarra o brazo dereito do fillo e coa dereita suxéitao á altura dos omros. Ao Cristo morto fáltalle a cabeza. A Virxe cóbrese cun manto e descansa sobre unha cabeza de anxo. Na parte posterior da cruz o Cristo ten a cabeza ladeada sobre o ombro dereito e os ollos pechados. Fáltanlle os brazos e ten rotas as pernas. Os paus da cruz foron seccionados para realzar a figura da Virxe como elemento escultorico principal e destacado. O conxunto formado polas tres Marias orixinariamente estaba situado diante do cruceiro, a un metro de distancia aproximadamente, segundo contan na parroquia. Esta versión pode corroborarse acudindo á publicación de Espinosa Rodriguez do ano 1951, se ben nesa data só parece existir unha peza; a fotografia non é moi explicita. En todo caso, temos que dicir que non fomos quen de confirmar definitivamente o numero de unidades que durante un tempo compuxeron o monumento nin se parte delas puideron ser incorporadas despois do ano 51 e, polo tanto, non confirmamos nin desmentimos a lenda parroquial. Principal fonte oral: Delfina Duran (87 anos), do Pedrouco. A dicir de Dorinda Nieves Hermida Fernández, de Cidáns, sempre existiu só o único grupo conservado e foi no final dos setenta ou principio dos oitenta cando intentaron roubalo. Non lembra con precisión o ano pero recorda que foi ao dia seguinte da festa de setembro. Relata que por algunha razón non desvelada a imaxe apareceu no rego, ao pé do coto, conformándose os ladróns con levar a cabeza do Cristo. Contóunolo en xaneiro de 2017, camiño dos 93 anos. No que si coinciden todas as fontes consultadas é en que a consecuencia da subtracción relatada os veciños decidiron colocar os restos conservados no lugar que actualmente ocupan. Este cruceiro, fermoso e moi peculiar entre todos os do Val de Miñor, tamén é coñecido como "do Coto das Mercés" e "da Piedade" (Páx 2 da obra: Autorízase a reproducción de texto e fotografías sempre que se cite a autoría e a fonte de procedencia.") |
 |
"Cruceiro
de las Mercedes"
incluido en la obra "Cruceros de VAL MIÑOR y Sta.
María
de Oia", de Salvador Fernández de la Cigoña
Fraga.
Editado por la Excma. Diputación Provincial de Pontevedra,
2004.
Pág. 107 El autor, entre otros datos, nos indica: "En realidad se trata de dos cruceros O, mejor dicho, de un cruceiro y los restos de otro." |
 |
Cruceiro
incluido en la obra "Gondomar. Historia, Arte e Territorio". Manuel
Soliño Troncoso, José Luis Mosquera Veleiro, Alfonso
Soliño Troncoso y
Antonio Soliño Troncoso. Editorial IR INDO, 1995, pág. 207 |
 |
Cruceiro
incluido en la obra "CRUCES, CRUCEIROS E PETOS DO CONCELLO DE GONDOMAR"
de Estanislao Fernández de la Cigoña
Núñez.
Editado por la Asociación Galega para a Cultura e a
Ecoloxía (AGCE), 2013, págs 23-24 |
 |
 |
 |
|
Comment
Form
is loading comments...
|
| |
